Donderdagochtend. De zon schijnt.
Het is nat. De hele nacht geregend.
We hebben onze regenlaarzen aan.
Eerst een kopje thee.
We hebben elkaar sinds maart niet meer gezien.
Mijn klant en ik.
We zitten met een dak boven ons hoofd in de boerenschuur.
Zachte berenvelletjes in onze rug en het haardvuur is nog net niet aan.
Fijn om even bij te praten
Het valt me op dat de vrouw veel meer aanwezig is, veel meer dan toen.
Ze is hier, gegrond.
Wat is je vraag?
Het gaat over angst.
Angst voor de spiegel van het paard.
Mijn vraag. En waar ben je dan werkelijk angstig voor?
Voor mijn verdriet. Voor de reactie van een ander op mij en op mijn aanwezig ZIJN.
Bam.
Hier heeft ze wat te DOEN.
Hier heeft ze wat te LATEN.
De sessie is voor de vrouw geslaagd als ze verbinding heeft zichzelf. En hiermee met de ander.
We stappen samen de kudde in. Op een veilige afstand.
Instant komt een van de paarden naar haar toe.
De merrie snuffelt aan haar buik en raakt haar benen zachtjes aan.
Het valt me op dat de vrouw haar benen strak tegen elkaar zet. Zichtbare spanning in het lijf.
Ben je comfortabel? Hoor ik mezelf vragen.
Ze zet een stapje terug. En bepaalt zo zelf hoe dichtbij het paard mag komen.
Op de achtergrond is nog een paard aanwezig, ze kijkt op afstand naar de vrouw.
Alsof ze wil verbinden.
Voor wie of wat staat dat paard symbool?
We raken in gesprek. Het gaat om haar zoon. En haar man. Samen in verbinding, als gezin.
De tranen beginnen te vloeien. Uitspreken. Ademen. Vrij maken.
De hele kudde omringt haar.
Kan je het ontvangen? Laat maar ontstaan.
Rust in plaats van onrust.
Lachen. Verbinden. Samen.
Nooit verwacht dat dit het zou zijn.
En het klopt.
Dit verhaal gaat nog verder, echter is niet meer in woorden te vangen. Het was fantastisch hoe de elementen van de natuur meewerkten. Het begon te regenen, eerst zacht en toen hard. Het begon te onweren, te donderen, te bliksemen, eerst zacht en toen hard. En de hagelstenen kwamen uit de lucht. Precies afgestemd op hoe de vrouw dacht, voelde, deed en laat in werk en leven.
I LOVE my job!
Note van Simone, de coach in dit verhaal:
“Als mensen de wens hebben om meer te verbinden met anderen, check ik altijd eerst in hoeverre diegene de verbinding voelt met zichzelf. Waar ik in geloof: je kan pas met anderen echt verbinden als je zuiver bent in je denken, voelen en doen en alles in jouw (binnen- en buiten)wereld er mag zijn. Ook verdriet. Ook angst. Ook boosheid. Ook blijheid“
Spreekt het je aan of wil je er meer van weten, stuur me graag een persoonlijk bericht:
simone@mooncoaching.nl
06-53909764
Kijktip: Down 2 Earth